Marcos spreekt een beetje Engels in Tijuana: “So… Let’s Talk About Walls”

De Andere Campagne bereikt de grens VS - Mexico waar indianen migranten genoemd worden

Door Al Giordano
De Andere Journalistiek met de Andere Campagne in Baja California

20. oktober 2006

MEXICALI, BAJA CALIFORNIA, MEXICO: Iedereen spreekt over hoeveel miljoenen Mexicanen de grens van de VS oversteken. Baja California, aan de Mexicaanse kant van de grens, is echter ook de plaats waar miljoenen Mexicanen terugkeren, uit uitputting of omdat ze teruggestuurd werden.

De woestijnen van het schiereiland maken plaats voor bewoonde gebieden. Langs de weg liggen winkels en eethuizen genaamd naar de oorsprong van de eigenaar …

Photo: D.R. 2006 Anna Mauri

Restaurante El Poblano, zonder twijfel gerund door een immigrant uit Puebla… Llantería El Michoacano, iemand uit Michoacan dat platte autobanden herstelt, …de Acambáro General Store, genoemd naar een stad in Guanajuato… Indianenvrouwen steken de straat over in hun huipil blouses dat hun afkomst verhult in Chiapas, Oaxaca, Guerrero, Jalisco… Ze komen uit alle delen van Mexico waar de “vrije handel” hun familieboerderij en andere waardige beroepen heeft uitgeroeid. De vroegere boer heeft zijn land moeten verlaten op zoek naar werk elders. Het lukte hem niet de grens over te steken of hij werd teruggestuurd. Hij en zij vestigden zich langs de grens, aan de Mexicaanse kant.

Ze worden allemaal migranten genoemd in hun eigen land. Ze werken 16-uren shifts in de maquilas van Sony, Samsung, Nabisco, Kodak en andere buitenlandse bedrijven voor 60 tot 100 pesos per dag. Het gebruik van gevaarlijke assemblage-machines en het ontbreken van de nodige bescherming leiden tot tal van arbeidsongevallen. Velen verloren vingers of volledige handen, sommigen hun leven. Anderen plukken dag in dag uit, van zonsopgang tot zonsondergang, tomaten en andere gewassen voor grote landbouwbedrijven.

Buiten de stadscentra van San Quintin en Ensenada, leven de migranten in donkere huizeblokken zonder drainage of andere basisvoorzieningen. Velen van hen komen uit Oaxaca, de staat met het hoogst aantal Indianen, een bastion van repressie en armoede opgelegd door het kapitalisme. Triquis, Mixtecos, Zapotecos, Mixes vestigen zich in nieuwe wijken waar ze zich hergroeperen, net als de Italianen in Little Italy en de Chinezen in Chinatown in de VS. Net als de Mexicaanse migranten in de VS doen zij hier het harde, vuile werk. Ook hier krijgen ze te doen met mishandeling, discriminatie, geweld en racisme door de overheid, politie, zakenmensen en hun beschermelingen (lees criminelen).

Subcomandante Marcos luisterde aandachtig naar de getuigenissen en kwam tot de volgende conclusie: “Baja Californië is de staat waar de Indianen het slechts behandeld worden.”

Men vraagt zich af: Hoe kunnen de Mexicanen in de VS leven met de harde discriminatie tegen hen? Het antwoord is duidelijk: Velen hebben voor hun aankomst in de VS hun “training” al achter de rug, in eigen land werden ze reeds als vuil behandeld.

Photo: D.R. 2006 Martina Morazzi

De perverse ironie waarmee de inheemse volkeren van Amerika worden ingedeeld, was de rode draad doorheen de bijeenkomsten van de laatste dagen. Subcomandante Marcos, in zijn rol als Delegado Zero, hield op donderdag een euforische bijeenkomst met Mexicanen en Chicanos van de “Andere Kant” . Zij reisden van Los Angeles en andere Amerikaanse steden naar Tijuana om deel te nemen aan de Andere Campagne.

Op woensdag kreeg hij tweemaal de verhalen van de maquila-arbeiders te horen (tweemaal omdat ze in shifts werken). De VS, Japan en andere landen plaatsen hier hun eletronica, voedings- en andere bedrijven omwille van de goedkope werkkrachten en legale onschendbaarheid (zie het artikel van Murielle Coppin voor meer details over de werk-en leefomstandigheden van de 2 miljoen maquila-werkers op een golfbalafstand van Californië, Arizona, New Mexico en Texas).

Voor de meeting van donderdag wist niemand van de Andere Campagne en de Alternatieve Media wat hen te wachten stond. Zal de gringo-stijl van activisme waar sprekers spreken en meer energie verspillen in de anderen de les te spellen dan in elkaar daadwerkelijk te helpen, samengaan met de “eerst luisteren”- doctrine van de Andere Campagne in Mexico? Dit vermoeden bleek achteraf ongegrond te zijn. De Raza van de Andere Kant, net als de aanhangers van Tijuana, bleken één van de best geörganiseerde leden te zijn en uitstekende luisteraars. De ontmoetingen in Tijuana kunnen een nieuw model uitmaken voor lokale organisatie in het gevecht tegen het kapitalistisch systeem, ondersteund door de Andere Campagne. Andere politieke bewegingen in de VS kunnen veel opsteken van de meeting van afgelopen donderdag.

Photo: D.R. 2006 Enlace Zapatista

Na een korte plaspauze om – in urine – zijn handtekening achter te laten aan de metalen hekken tussen Tijuana en San Isidro, Californië, reed de militaire commando en spreekbuis van het Zapatistenleger voor Nationale Vrijheid (EZLN in zijn Spaanse initialen) op woensdagmorgen downtown Tijuana binnen voor een tweedaagse ontmoeting in de Multi-Kulti cinema (een theater zonder dak) in Avenida de la Constitución, tussen de toeristenbars, discos, discount apotheken en topless-bars. Tijuana, de eeuwige Spring Break stad voor gringos, waar elke nacht zo’n 300 piepjonge en slechtbehandelde prostitués worden neergeplant als etalagepoppen op elke hoek van de straat en waar mannen de toeristen lokken: “Hey guy! Tittie bar! What you want?” Welcome to Tijuana! Tequila! Sexo! Marijuana! Maar onder de façade, net als elders, is het de werkende klasse, de volwassenen en de kinderen, dat instaat voor het onderhoud, het bouwen en produceren aan beide kanten van de muur..

Woorden die geen enkele muur kan tegenhouden

De zeven biljoen dollar muur werd afgelopen maand goedgekeurd door het Congres van de VS. Hoewel de bouw ervan nog moet beginnen (pientere geesten vragen zich af wie dit zal bouwen…), werpt ze al een schaduw over beide landen en over alle aspecten van de bilaterale relaties. In werkelijkheid bestaat “de muur” reeds: torenhoge hekken, high-technology bewakingsuitrusting, een leger van Grenscontrole, Immigratie, Grenspolitie en Nationale Bewaking, de nieuwe Ku Klux Klan dat zichzelf nu “Minutemen” noemen (onwetende idioten die niet snappen dat de originele Noordamerikaanse Minutemen van 1776 guerilla-soldaten waren die meer weg hadden van de opstandige Zapatisten dan van de weekend-soldaten die een internationale ramp zijn) en de politieke en culturele verdeeldheid opgedreven door de Muur, maken deze op voorhand al veel groter dan dat ze in werkelijkheid zal zijn.

Massa’s geld en inspanningen om de nakomelingen van de oorspronkelijke Amerikanen tegen te houden op plaatsen waar hun voorouders vrij reisden, op plaatsen waar anderen, de echte migranten, beslisten een grens te trekken om de inheemse volkeren weg te houden.

De honderden Mexicanen en Chicanos die in de VS werken en leven en deze week de grens terug overstaken om de Andere Campagne te ontmoeten, brachten verhalen over de moeilijkheden die ze ondervinden aan de “Andere Kant.”

Vertegenwoordigers van de Union del Barrio (wijkunie) in Los Angeles getuigden over hoe het US-strafsysteem het kapitalisme voedt. We hebben veel gevangenen aan de “Andere Kant”. Ze moeten samen met ons deel uitmaken van een massabeweging.”

Photo: D.R. 2006 Enlace Zapatista

Onder de aanwezigen van de “Andere Kant” vielen de The Brown Berets (bruine petten) op door hun aantrekkelijke bruine uniformen. Ze zijn lid van een goed geörganizeerde banda uit Watsonville, Californië, die “Migra-watch” houdt in hun woonbuurten., onder beleg van Het Agentschap van Immigratie en Duanes (ICE) en van het Departement van VS landveiligheid (Department of Homeland Security) met hun frequente klopjachten op “illegalen”. Ramiro, lid van de organisatie, vertelde het publiek dat “La Pinche Migra” 24.000 mensen heef aangehouden en 6,800 heeft gedeporteerd. Waar zijn de andere 17,000 gevangenen ?”

Graciela García gaf een emotionele en historische herinnering aan de strijd in de jaren ‘60 en ‘70 van de Unie van Verenigde Landbouwers (United Farmworkers Union) en de leider César Chávez die vochten voor betere werkomstandigheden voor de migranten die de Noord-Amerikaanse gezinnen brood op tafel brengen. Er waren ook ex-braceros aanwezig die getuigden over de ellende en diefstal die zij ondervonden gedurende de laatste 70 jaar. Maar de overgrote meerderheid van de aanwezigen waren jonge mensen, honderden jongeren die diep geloven in “een andere manier van aan politiek doen” , de Zapatisten-way.

Studenten van de UCLA, van de Californische Staatsuniversiteit (CSUN) en van andere scholen zakten af tot Tijuana om te zeggen dat sinds het hoger onderwijs geen geschiedenis meer onderricht, zij het zelf beginnen doen zijn. “We promoten cultuur en ware geschiedenis”, vertelde Juan Villalobos. Als vele anderen sprak hij in het Engels: “de Community Colleges zijn slechts een trechter om ons te kanaliseren naar slaafse jobs.”

Laura Palomares kwam van Californië om te getuigen over wantoestanden aan de staatshogescholen in Californië. Studenten zonder Sociaal Zekerheidsnummer (d.w.z. US-burgerschap) moeten driemaal schoolgeld betalen omdat ze als buitenlanders gezien worden. Zij zette zich in voor het promoten van een wetsvoorstel dat nu voor de Staasvergadering (AB540) komt en dat oogt op de opheffing van deze discriminerende politiek. “Het is een feit dat geld het enige is wat we niet hebben”, vertelde ze. “En toch vragen ze aan ons meer geld dan aan de anderen.”

Maria Federico en Consuelo Aguilar, twee onderwijzeressen uit Tuscon, hadden het over hun school in Arizona: “Het is de enige school in de VS dat chicano-studies onderwijst” Het is ook één van de enige scholen waar de studenten de lessen verlieten op 1 mei tijdens de Grote Amerikaanse Boycot. – de eerste Algemene Staking in de VS sinds 1930- als protest tegen de repressieve migrantenwetten.

Sandino Gómez, lid van de Brown Berets, sprak over hoe de oorlog in Irak de Chicano jeugd treft. “Er zijn meer militaire ronselaars dan jeugdraadgevers in onze streek,”merkte hij op.

Patricia Nuño Photo: D.R. 2006 Enlace Zapatista

De Compañeros Nelson en Mario van het Instituut van Volksonderwijs beschreven de moeilijke levensomstandigheden van de jornaleros – dagarbeiders, van Californië tot New York- Elke ochtend wachten ze op de hoek van de straat tot een werkgever hen inhuurt om te werken in de bouw, landbouw of andere handarbeid. “De dagarbeiders wachten hun lot af onder vermoeiende omstandigheden”, vertelde Patricia Nuño van de Industriële Werkers uit de Wereld (IWW, of de Wobblies, de grote unie van jaren 1920 hergeboren in het Amerika van de 21ste eeuw). “Ze hebben geen eten, geen water en worden voortdurend lastiggevallen door de politie. Ze moeten alles zien te verdragen.” En fier, voegde ze eraan toe: “Ik ben dochter van een jornalero.”

Vele zichbare en onzichtbare muren

Een alleenstaande moeder van de Andere Kant sprak: “ik moet thuisblijven om voor mijn kinderen te zorgen, We worden niet betaald. Hier, tijdens deze meeting zijn het ook de vrouwen die koken. Gelieve hen te bedanken.”

Andere vrouwen hadden het over hoe machisme en seksisme in hun gemeenschappen en in de politieke bewegingen. “Feministe zijn is niet synoniem van tegen de mannen zijn.”, meende compañera Rosalba. Een andere vrouw, Alicia, sprak over huiselijk geweld: “het ergste probleem is dat onder de weerloze slachtoffers, de kinderen, vaak getuige zijn van geweld van hun vaders tegen hun moeders.”

Vertegenwoordigers van één van de steeds groeiende sectoren van de Andere Campagne, “Andere Liefdes” (Other Loves), getuigden over de discriminatie die ze ondervinden. “Lesbiennes worden gringadas genoemd en homos joto-maricones…Gedaan met discriminatie!” Een hetero-Chicano las een brief van Angel Cruz, afkomstig uit Oaxaca maar wonende aan de Andere Kant: “Ik ben een gay-queen…..en een Zapatist.”

De landbouwers van South Central Farm in Los Angeles kwam brachten het verhaal van hun deportatie. Iets later konden degenen voor wie het te moeilijk of risicovol was om in Mexico te geraken via een live video transferentie rechtstreeks tot Marcos en het publiek spreken. Ze hadden het ondermeer over hoe militairen jonge Chicanos recruteren en dreigen met uitwijzing als ze zich niet vervoegen aan de US Armed Forces; over de gewelddadige aanvallen van de “Minutemen”; over het hoge zelfmoordcijfer onder de homoseksuele Chicano-adolescenten en over hoe het misprijzen t.o.v. homo’s en lesbiennes zich ook verspreid in de “bewegingen die zichzelf progressief noemen”; over hoe de migrantengemeenschappen vaak langs stortplaatsen en vervuilde of gevaarlijke wijken wonen; over hoe de angst van “illegaal zijn” tot stress en andere gezondheidsproblemen leidt; over hoe de wetten het huren van een woning aan mensen zonder Sociaal Zekerheidsnummer haast onmogelijk maken ; over de moeilijkheid om gemeenschappelijk werk te verrichten zonder dat de maatschappij daar een referentiekader voor biedt.

Photo: D.R. 2006 Anna Mauri

“De muur” concludeerde Marcos na het horen van de getuigenissen, “is niet enkel aanwezig op de grens…Ze is opgetrokken tegen iedereen dat “Spanglish” spreekt, tegen de homo’s en lesbiennes, tegen de vrouwen, de kinderen, de bejaarden…De muur reproduceert zichzelf in elk huis, op straat en is niet enkel opgetrokken door degenen daarboven. Wijzelf bouwen hem”

Marcos sprak uit de ervaring dat hij opgedaan heeft met de Zapatisten-Indianen, vervolgd omwille van hun anders-zijn: “Het is niet waar dat er enkel mannen en vrouwen zijn. Er is ook iets meer. Het is niet waar dat er enkel Noordamerikanen en Mexicanen zijn, er is ook iets meer.”

Marcos herinnerde aan de Zapatisten commandante Ramona, een tzotzil sprekende Indianenvrouw uit de hooglanden van Chiapas, gestorven op 6 januari toen de Andere Campagne net van start ging. Hij zegde: “ze was zo klein dat ze op een stoel moest klimmen om aan de micro te kunnen. Wat ik hier hoor, is het verhaal van alle muren waarmee een vrouw geconfronteerd is en erger nog als ze daarbij ook nog Chicana, punk en lesbisch is.”

De Andere Campagne, zegde hij, erkent de Muur langs de internationale grens niet. “De aanhangers hier maken geen deel uit van de Intergalactische sector (van buitenlanders in de Andere Campagne).”, meende hij. “Ze maken deel uit van de Andere Campagne van Mexico.”

De Andere Campagne van de Zapatisten, aanwezig in de 31 staten van Mexico en in het Federaal District van Mexico Stad, verwelkomde de aanhangers van de Andere Kant dus niet als bezoekers maar als nieuwe aanhangers. De nationale opstand tegen het kapitalistisch economisch systeem heeft de grens overgestoken, op de plaats waar het zijn wortels heeft. De opstand leeft en organiseert zich op grondgebied dat volgens de officiële kaarten binnen de Verenigde Staten ligt. De energie, creativiteit, vernieuwing, bewustzijn en spirit van de Andere Campagne aan de Andere Kant toonde afgelopen donderdag dat het Zapatisme in de VS is binnengedrongen. De muren waren machteloos om dit tegen te houden.

Wordt vervolgd…

vertaald naar het Nederlands door Murielle Coppin

Click here for more from The Other Journalism with the Other Campaign

Read this article in English
Lea Ud. el Artículo en Español
Lisez cet article en français

For more Narco News, click here.