The Narco News Bulletin
August 15, 2018 | Issue #44  
 narconews.com - Reporting on the Drug War and Democracy from Latin America
  

"De handel is van iedereen en komt voort uit ons allen"

Tijdens de derde dag van de Ontmoeting tussen de Zapatisten en de volkeren uit de wereld, legden vertegenwoordigers en gezaghebbers van verschillende caracoles en rebelse gemeentes uit hoe de alternatieve Zapatistenhandel verschilt van de handel van de "Slechte Regering"

Door Murielle Coppin
De Andere Journalistiek in de Ontmoeting tussen de Zapatisten en de volkeren uit de wereld

16. januari 2007
This report appears on the internet at http://www.narconews.com/Issue44/article2507.html

Oventic, 1 januari 2007- Beetje bij beetje sijpelden de gasten binnen in het nieuwe auditorium dat speciaal voor de Internationale Ontmoeting gebouwd werd. Overdag diende hij als vergaderplaats voor de rondetafelgesprekken, 's nachts werd hij herdoopt tot slaapzaal waar de gasten hun hangmatten ophingen. Voor een publiek dat half in slaap dommelde (de nacht ervoor was het feest voor de dertiende verjaardag van het Zapatistenleger voor Nationale Bevrijding), startte Commandant Moisés de gesprekken : "Het is belangrijk dat jullie onze ervaringen kennen, hoe we begonnen en hoe we handel voeren, helemaal anders dan de handel van de "slechte regering". Na de verwelkoming vatten de rondetafelgesprekken aan. Zo'n twaalftal gezaghebbers van de Autonome Rebelse Zapatistengemeentes (de MAREZ) en de Raden van Goede Regering (JBG) legden uit hoe de coöperatieven en andere vormen van alternatieve handel een wezenlijk onderdeel vormen van het Zapatistenproject.


Foto: D.R. 2007 Gerardo Osuna
De commerciële handelswaren in de Zapatistengemeenschappen zijn voornamelijk landbouwproducten : organische koffie, maïs, bonen en groenten. Daarnaast doen ze ook aan bijenteelt en houden ze kippen en varkens. In koude gebieden, waar de aarde niet zo vruchtbaar is, compenseert de verkoop van ambachtswaren de tekortkomingen van de grond. Een gemeenschappelijk kenmerk van de alternatieve handelsvormen is de totstandkoming van coöperatieven. Deze betekenden een grote stap vooruit in het autonoom en aanhoudend verzet van de Zapatisten.

Een vertegenwoordiger uit caracol I (autonoom Zapatisten-hoofdgemeente), La Realidad, legde uit hoe de koffiecoöperatieve tot stand kwamen dankzij de gemeenschappelijke inzet van alle gemeenschapsleden. Elke familie stond een deel van zijn koffieoogst af voor een collectieve koffieverkoop. Met de opbrengst creëerden ze de koffiecoöperatieve, een vorm van collectieve arbeid die kenmerkend is voor de Zapatisten-gemeenschap waar "ik" niet bestaat, maar enkel "wij".

Verenigd in coöperatieven is het gemakkelijker het hoofd te bieden aan de gemeenschappelijke vijand : de coyote, de bemiddelaar tussen producent en consument, die symbool staat voor uitbuiting. Hij beschikt over de middelen om in de afgelegen zapatistendorpen te komen en hun producten, vooral maïs en organische koffie, op te kopen aan belachelijke prijzen. De Indianen, die amper over vervoer beschikken en geld nodig hebben om hun gezin te onderhouden, hebben geen andere keus die prijzen te aanvaarden, ook al zijn die niet voldoende om de productiekosten terug te winnen. Bovendien, zei een gezaghebber uit caracol V, Nueva Semilla, "profiteert de coyote van het feit dat vele Indianen niet goed Spaans spreken en niet kunnen rekenen."

De coöperatieven werken samen met "promotoren" van agro-ecologie die de natuurlijke rijkdommen bestuderen en uitleggen hoe die te beschermen. De "promotoren" van de percelen controleren of de producenten de organische regelgeving al dan niet respecteren. Dit alles om de landbouwproducten te optimaliseren zonder schade aan het milieu te berokkenen.


Foto: D.R. 2007 Gerardo Osuna
Alle gezaghebbers van het presidium benadrukten het belang van directe export naar de consument om eerlijke prijzen te verkrijgen. Elsy uit caracol I vertelde: "Het is een uitdaging de handel aan te zwengelen. We zijn op zoek naar de beste manier." Dankzij de coöperatieven en hun comités zijn ze erin geslaagd de invloed van de coyote te beperken en zowel nationaal als internationaal direct te kunnen exporteren. Sinds de beroemde Ya Basta!-kreet waarmee de Zapatisten in 1994 in opstand kwamen tegen al dit onrecht, leven de Zapatisten nog steeds in verzet op zoek naar de manier om hun droom van een betere wereld te realiseren, te beginnen met die van hen.

Het plaatsen van kleine collectieve kruidenierswinkels is een ander initiatief dat de macht van de coyote inperkt. De lokale producten van de gemeenschap worden in deze winkels opgeslaan en verkocht. Op die manier besparen ze heel wat transportkosten om de winkels te bevoorraden. De caracol I telt 3 collectieve winkels en een winkel met huishoudartikelen. De caracol II heeft daarbij ook nog een schoenwinkel. Met eigen transportwagens voorzien de caracoles de winkeltjes in hun deelgemeenten.

Een laatste voorbeeld van collectieve arbeid zijn de vrouwencoöperatieven en winkels met ambachtelijke artikelen. In de koude regio's waar geen koffie geproduceerd wordt, is dit de enige bron van inkomsten. Wat aanvankelijk enkel voor eigen gebruik was, is nu een handelswaar geworden. De vrouwen werden zich bewust van het belang zich te verenigen. Vroeger trok elke vrouw afzonderlijk naar San Cristobal waar ze nadelige prijzen bekwamen, veelal niet voldoende om het materiaal te recupereren - iets wat vele niet Zapatisten-Indianenvrouwen nu nog steeds dagelijks ondervinden. Verkopen aan de coyote was ook geen oplossing. Daarom beslisten de vrouwen zich te verenigen in coöperatieven en niet meer af te hangen van anderen. De drie coöperatieven (Nichim Rosas, Xulum Chon Dinosaurio y Mujeres por la Dignidad) van Caracol II tellen samen zo'n 600 vrouwen. Ze proberen hun autonomie te versterken in de hoop met de winsten verschillende aspecten van het maatschappelijk leven, zoals onderwijs en gezondheid, te verbeteren. De leidinggevende raad zorgt voor de goede werking van de coöperatieve. Ze beslist hoeveel dagen per week de vrouwen werken, hoeveel uren per dag en wie er in de winkels (sommigen bevinden zich in San Cristobal) verkoopt. De vertegenwoordigers verdienen hier niets aan. De opbrengsten worden evenredig verdeeld onder de leden. Tien of twintig procent van de verkoop gaat naar de coöperatieve. Eenmaal per jaar is er een vergadering waarin de balans van opbrengsten en uitgaven wordt gemaakt. Trots baseren de vrouwen zich op de ontwerpen van hun grootmoeders voor het borduren en weven van bloezen, sjaaltjes, tasjes, enz. Op die manier behouden ze de plaatselijke tradities van elke gemeente. Toch hebben ze geleerd om de voorouderlijke ambacht aan te passen aan de wensen van de hedendaagse klanten. Ondanks de kwaliteit en de fijne kunst van hun ambacht, is het niet gelukt om door te breken op de nationale en internationale markten. Een vertegenwoordigster uit Oventic legde uit: "De Slechte Regering blokkeert ons. Ze verplichten ons een heleboel voorwaarden te vervullen en leggen ons hoge exporttaxen op. Bovendien promoten ze andere ambachtwinkels om met ons te concurreren en ons klein te krijgen en gebruiken ze onze naam om betere prijzen te kunnen bekomen."


Foto: D.R. 2007 Murielle Coppin
Behalve de coöperatieven, probeerden ze een ander project op te starten : een handelsruil van plaatselijke producten tussen de verschillende gemeentes en caracoles. Dit project mislukte omwille van het tekort aan transport en goede wegen.

Dankzij de verschillende coöperatieven (ambacht, koffie, kruidenierswinkels) hebben de Zapatisten de weg gevonden om aan alternatieve handel te doen in een wereld van kapitalisten die, zoals een gezaghebber uit Caracol IV zei, "enkel aan zichzelf denken en zich willen verrijken." Een compañero voegde hieraan toe: "De opbrengsten zijn klein, maar de eenheid is groot." De grote rijkdom van de Zapatisten zit hem dan ook niet in het materiële maar in de sociale cohesie en waardigheid. De winsten dienen niet om zich te verrijken maar om evenredig verdeeld te worden over de verschillende ontwikkelingsprojecten zoals autonomie, gezondheidszorg, economie en onderwijs. Een Zapatisten compañero drukte het zo uit: "De handel is van iedereen en komt voor uit ons allen.... We zullen ze verbeteren..."


Foto: D.R. 2007 Gerardo Osuna
Ondanks de successen voelen de Zapatisten dagelijks de interferenties van de Slechte Regering waardoor hun landbouw-en ambachtsproducten geen factor van economische vooruitgang vormen. Daarbij probeert de Slechte Regering hen ook "genetisch gemanipuleerde zaden te verkopen die goedkoper zijn maar die enkel de maag vullen zonder energie te geven en de natuur vernietigen." Verder is er ook de strijd tegen de macht van Coca Cola, de oneerlijke concurrentie, de belastingen, de hoge vereisten en de coyote die nog steeds rond de Zapatistendorpen sluipt. De weg is moeilijk maar zoals een Zapatisten-compañero zei: "We hebben een geest, een hart, een gedachte die ons naar de vrijheid leidt."

Om de moeilijkheden die de Slechte Regering hen oplegt te kunnen weerstaan, is een wereldwijd netwerk van alternatieve eerlijke handel nodig en op individueel vlak een verantwoorde consumptie. Dit is de conclusie en boodschap die de duizenden deelnemers aan het debat meenemen naar hun landen, ONG's en coöperaties.



For more Narco News, click here