The Narco News Bulletin

De rondreis van de Zapatistsche Andere Campagne komt terug aan in Mexico Stad

Comandanta Grabiela: "We zijn hier omdat we onze taak hebben vervuld. Nu gaan wij terug, maar niemand van jullie blijft alleen achter"

Door Amber Howard
Andere Journalistiek en de Andere Campagne in Mexico Stad

5. januari 2007
This report appears on the internet at http://www.narconews.com/Issue44/article2439.html

3 december 2006: Vandaag, na een ellenlange tocht langs vergeten hoeken van Mexico, komt de Zapatisten-reis van de Andere Campagne, die op 1 januari 2005 van start ging, eindelijk tot een eind en... volgt er een nieuw begin.

DR 2006, Enlace Zapatista

De acht panelleden waren er het met elkaar over eens dat het kapitalisme de hoofdoorzaak is van de hedendaagse milieu- en maatschappelijke problemen in Mexico, problemen die Delegado Zero te horen kreeg tijdens zijn nationale rondreis van het afgelopen jaar. Vargas had het over hoe het kapitalisme sinds het eind van de Koude Oorlog als enige natuurlijke en onontkomelijke optie wordt voorgesteld aan de wereld. Aangezien dit systeem, volgens Vargas, gebaseerd is op uitbuiting en verkoop van koopwaar, brengt het vernietiging van de natuurlijke rijkdommen en klassenstrijd met zich mee. Hij stelde dat de enige manier om uit deze situatie te komen de vernietiging is van het kapitalistisch systeem. Hij verwees naar hoe het protest wereldwijd aan het toenemen is: "Vandaag zijn het niet alleen de armen die in opstand komen tegen dit systeem, maar mensen uit allerlei klassen, in het bijzonder Indianen, migranten, mensenrechtenorganisaties enz." Volgens Vargas is de beweging tegen het kapitalisme aan zijn offensief begonnen.

Rosario Hernandez herinnerde het publiek eraan dat in het jaar 1810 Mexico voor zijn onafhankelijkheid van Spanje vocht, en dat 100 jaar later, in 1910 de Mexicaanse Revolutie tegen de dictatuur plaatsvond. Nu het jaar 2010 nadert, is de Andere Campagne de grondslagen aan het leggen om die historische overwinningen op te eisen. "We hebben de limiet bereikt van verdwenen mensen, land en cultuur, elke dag concentreren de rijkdommen zich in steeds minder handen."

Ze vergeleek kapitalisme met een kanker dat alle natuurlijke rijkdommen van Mexico vernietigd. "Kapitalisme heeft alles in koopwaar veranderd: onderwijs, politiek, en zelfs de mens. Een cruciale eigenschap van dit systeem is dat het alles wat anders is, vooral het rebelse, kapot maakt, alsook het verleden. Onwetendheid, in de zin van historisch geheugenverlies, is één van de wapens dat het voortbestaan van dit systeem waarborgt. Het wegbannen van eeuwen geschiedenis, vernedering van mensen die verplicht werden hun land te verkopen en van mensen die omkwamen in de strijd, zorgt ervoor dat de huidige vernietiging als een geïsoleerd feit gezien wordt. Een ander wapen is het institutioneel geweld dat ingezet wordt tegen iedereen die handelt tegen- of buiten het systeem. Dit gebeurt door hen gevangen te nemen, te vervolgen, te doen verdwijnen of te doden." Maar ondanks de systematische verdrukking merkte Hernandez een zoektocht op naar het ware verleden dat nog steeds actueel is, al is het ondergronds. "de Andere Campagne toont ons hoeveel stille strijd er te vinden is over het hele land en dat dit nergens in de officiële data verschijnt. Wij erkennen de eerlijke protestacties en deze mensen zijn niet alleen... Vandaag zijn we begonnen aan de opbouw van een nieuwe vorm van aan politiek doen, door onze sterke kanten te verenigen."

Alvarez volgde de opzet van deze nieuwe politiek sinds de Zapatistenopstand van 1994 en de daaropvolgende protesten tegen de internationale handelspolitiek. "De Vrije Markt verscherpte de strijd tegen het kapitalisme." Hij merkte het feit op dat afgestudeerde studenten geen job vinden en geen kansen hebben om betere leefomstandigheden te creëren voor dit land. "Wat ons nu rest te doen is het vinden van links tussen de verschillende strijdfronten dat we tijdens de rondreis door Mexico hebben gezien. Links moet zich verenigen tegen het kapitalisme, we moeten alle verschillende standpunten verenigen binnen een grote linkse beweging."

Rodríguez van het tijdschrift Rebeldia benadrukte het belang van te definiëren wat het betekent antikapitalistisch te zijn, en zodoende ook exact te definiëren wat kapitalisme en neoliberalisme betekent. "Vandaag de dag leven we in een globaal offensief van uitbuiting, uitwijzing uit ons eigen land en een ontwikkeling van een politiek dat ons zal vernietigen." De politici die we vandaag kunnen verkiezen zijn ofwel "de slechtste" ofwel "de niet zo slechte" maar beiden nemen ons sowieso alles af, beetje bij beetje. "Enkel door te strijden voor het onmogelijke of het noodzakelijke kunnen we ze onder ogen zien." Rodriguez beschreef ook dat de enige politiek in het Mexico van nu een politiek is van alles weg te geven aan het grote kapitaal. Dit maakt Mexico ondergeschikt aan de Verenigde Staten. De eisen zijn telkens harder en brengen een culturele crisis teweeg. De doelstelling van de Andere Campagne, iedereen van beneden verenigen vanuit linkse hoek, is de oplossing voor degenen die een alternatief zoeken: "Als we onze inspanningen bundelen, is verandering mogelijk."

Afgevaardigde Drie, Comandanta Miriam, sprak uit naam van de Zapatistische Zesde Commissie. Ze zei dat de EZLN zich in staat van paraatheid bevindt voor alle politiek gevangenen van Atenco en alle vrouwen die verkracht werden. "We merken dat de overheid geen oplossing vindt voor hun eisen. We zullen hen niet alleen laten. We moeten doorgaan met ons te organiseren. We organiseren ons ook tegen het kapitalistisch systeem, voor ons synoniem van pijn, honger, ongelijkheid en vergetelheid." Commandante Miriam benadrukte ook het belang te strijden voor grond, eerlijke lonen, zelfs al leidt dit tot repressie. "Ze proberen onze cultuur en onze stijl van collectieve arbeid omver te werpen door privatisering van natuurlijke rijkdommen, door ons genetisch gemanipuleerde zaden te geven, dit alles opgelegd vanuit die rijke landen (de "kapitalisten"). De prijzen voor onze noodzakelijke behoeftes stijgen keer op keer maar onze lonen zijn steeds lager. Ze dringen onze jeugd de Engelse taal en het individualisme op, dit is wat het onderwijssysteem hen biedt."

Ze had het verder over de noodzaak om collectieve arbeid als strijdmiddel te zien. "De politiekers spreken over democratie, vrijheid en waarheid, maar wij weten dat dit enkel praatjes en manipulatie van informatie is. Ze willen nog eens met ons sollen. We moeten hen onze leefstijl tonen, dat niet afhangt van instituties of individuen. Onze toekomst behoort ons toe, het hangt af van hoe wij het willen." Miriam eindigde haar toespraak met de woorden: "Succes! geef nooit op. De val van dit kapitalistisch systeem is nabij."

Subcomandante Marcos was de volgende spreker in de rij. Miriam stelde hem voor als "de persoon die we belast hebben met het werk van de Andere Campagne." Marcos begon met te verwijzen naar de situatie in Oaxaca waar honderden mensen illegaal gefolterd, geslagen en gevangen genomen werden, jong, oud, kinderen en grootouders. "Broeders en zusters", sprak hij de menigte toe, "De aanval op Oaxaca kan niet vergeten worden, de EZLN roept alle mensen op om het volgende te eisen:

• Ten eerste, het levend te voorschijn brengen van alle verdwenen slachtoffers.
• Ten tweede, vrijheid aan alle politiek gevangenen.
• Drie, het onmiddellijke aftreden van Ulises Ruiz Ortiz.
• En ten vierde, erkenning van het berokken kwaad aan het volk van Oaxaca. Oaxaca is niet alleen."

Vervolgens verwees hij naar de totale rondreis van de Andere Campagne, een reis van 45.000 kilometer doorheen het land dat we nu "van beneden" kunnen noemen". Hij sprak over hoe sterk de beweging aan het groeien is en dat het niet meer enkel binnen de grenzen van Mexico valt, maar dat er een ander Mexico bestaat ten noorden van de Rio Bravo, "een Mexico dat we niet zullen verliezen."

Hij vervolgde: "We kunnen niet blijven doorgaan met afzonderlijk verzet, elk vanuit zijn eigen plaats We moeten ons verenigen." Hij vertelde hoe de Andere Campagne in de acht verschillende hoeken van Mexico zagen hoe de mensen van beneden gecriminaliseerd worden wanneer ze vissen, wanneer ze hun land bewerken, wanneer ze vechten om hun grondgebied te behouden. Hij had het over hoe de grote machine van het Noorden alles in koopwaar, in eigendom, in banken, in winkelcentra verandert en hoe alle winst naar de buitenlanders gaat. "We zijn teruggekeerd naar de situatie van 1900, met de vernietiging van ons land, onze cultuur, onze manier van collectieve arbeid, het gebrek aan respect t.o.v de bejaarden en onze vrouwen en het behandelen van onze jeugd als handelswaar. Dit en de tekortkomingen in het onderwijs- en sociale zekerheidssysteem is in het voordeel van het grote buitenlandse kapitaal."

Afgevaardigde Zero eindigde zijn toespraak met het vermelden dat het in het Noorden gebruikelijk is vrouwen in representatieve posities te zien, maar dat die sterke Indianenvrouwen en hun strijd voor Indianenrechten niet ingegeven zijn door de Zapatistische Zesde Verklaring van het Lacandoonwoud waarmee de Andere Campagne begon. De Zesde is eerder een oproep om elkaar te kennen, ons te verenigen en een antwoord te geven op de volgende vraag: "Wie zijn we? Waar zijn we? Hoe ziet het eruit? Wat willen we? Hoe zullen we het bereiken?"

Hij riep iedereen op om op maandag, 4 december, een discussie te beginnen over de antwoorden op deze vragen. Hij wees ook op het belang een beweging te creëren binnen de Andere Campagne dat licht brengt over de volgende kwesties:

1. de hoge elektriciteitskosten in het ganse land.
2. zorg voor het milieu.
3. de steun aan éénmanszaken i.p.v. aan grote multinationals.

"De tijd is aangebroken", kondigde hij aan. "Het is tijd om wakker te worden. Het is moeilijk de dag van de nacht te onderscheiden als alles ochtenddouw lijkt, maar nu is het tijd om onze schaduwen te recupereren. We moeten wakker worden."

Afgevaardigde Twee, Zebedeo, nodigde iedereen uit voor een meeting tussen Zapatisten en vertegenwoordigers uit alle landen van de wereld. De ontmoeting vindt plaats tussen 30 december en 2 januari in Oventic, in het hart van het Zapatistenterritorium. "Zo zullen jullie ons direct leren kennen, niet alleen de mensen, maar ook hoe wij te werk gaan: onze goede gezondheidszorg, ons autonoom onderwijssysteem, onze basisvoeding, ons gezond bestuur. Het is onze nieuwe manier van aan politiek doen. Het zal nooit via dit huidig politiek systeem zijn met "big business". Wij zijn getuigen van de leugens. We zijn er zeker van dat de tijd rijp is om onze zaadjes te planten. In juli 2007 zien we elkaar dan terug, voor een andere Intergalactische bijeenkomst in de Zapatistengemeenschappen. We zullen jullie allen met open armen ontvangen."

Tot slot, stond Afgevaardigde Eén, Gabriela, op om te spreken. Met een grote glimlach dat je achter het zwarte bivakmuts kon opvingen, zei ze: "We zijn hier omdat we onze taak hebben vervuld. Onze compa (Marcos) heeft zijn reis beëindigd. We gaan nu terug, maar jullie blijven niet alleen achter. We gaan door met de strijd. We moeten ons volledige hart geven aan deze strijd. Nu kunnen we tevreden terugkeren naar onze gemeenschappen." Ze bracht het ganse publiek aan het lachen door op te biechten dat ze andere dingen wou zeggen maar dat ze alles vergeten was. "Het doet er niet toe", grapte ze, "Ik ben gewoon zo blij met jullie allen en daarom kunnen we nu terug naar huis gaan. Verdubbel jullie inspanningen, vrienden, en blijf optimistisch."

vertaald door Murielle Coppin